Sprawozdanie

z zajęć kreatywnych

w SP nr 5

w Swarzędzu

Spotkanie rozpoczęliśmy od obejrzenia krótkometrażowego filmu Dumały. Po projekcji omówiliśmy treść dzieła. Opowiedziałam klasie o tym typie animacji. Byli po wielkim wrażaniem dla tego typu techniki. Wspomniałam o książce, na podstawie której film powstał. Uczniowie nawet bez tego zrozumieli przekaz. Bez problemu określili, problem, opisali bohaterów. Pytałam skąd wiedzieli, w jaki sposób wywnioskowali jakie są relacje czy emocje postaci. W ten sposób doszliśmy do symboliki zawartej w obrazie. Po kolei pytałam o kolory, przedmioty i zwierzęta, posługując się materiałem zawartym w jednym ze scenariuszy do wykorzystania na stronie Filmoteki Szkolnej.

Następnie zapytałam, czy scena gdzie kobieta patrzy na siebie w lustrze i widzi za sobą męża coś im przypomina. Jedna z uczennic automatycznie podała tytuł obrazu „Krzyk”. Wspomniałam o właśnie takich nawiązaniach w kinematografii. O inspiracji i czerpaniu wzorów ujęć kamery z dzieł malarskich. Przypomniałam uczniom niedawno omawiane dzieła barokowe i pytałam czy widzą podobieństwo pomiędzy tamtymi obrazami a „Łagodną”. Byli zachwyceni, kiedy wpadli na światłocień, kontrast i kolory, które kilka tygodni temu widzieli na obrazach Caravaggia czy Rembrandta, które im pokazywałam na lekcji historii.

Po rozmowie o korespondencji sztuk i zapożyczaniu motywów między dziełami rozdałam uczniom przygotowane materiały. Każdy otrzymał ode mnie dwa puzzle, na którym znajdywały się najznamienitsze dzieła z czterech galerii europejskich. Były to elementy starej gry „Kraina obrazów”. Poza tym przygotowałam wydrukowane symbole zwierząt z wraz z wytłumaczeniem, co oznaczają. Zadanie polegało na wyobrażeniu sobie krótkiej historii, do której mogliby mogliby wpleść oba obrazy i jeden symbol. Po około 10 minutach chętne osoby podzieliły się z grupą swoim pomysłem na film/animację.

Było bardzo kreatywnie 🙂

TEKST I OPIEKA DYDAKTYCZNA: ZUZANNA GOSK, NAUCZYCIELKA ZAJĘĆ KREATYWNYCH W SZKOLE PODSTAWOWEJ NR 5 IM. PROF. ADAMA WODZICZKI W SWARZĘDZU

Lekcja Miesiąca Filmoteki Szkolnej

w Łobżenicy

W rocznicę stanu wojennego oglądaliśmy na lekcjach języka polskiego film „Ćwiczenia warsztatowe” w reż. Marcela Łozińskiego Jakie były wrażenia po obejrzeniu filmu? Są trudne do opisania, choć może słowo: „wstrząsające” odda nastrój, jaki powstał dzięki obejrzanemu tekstowi kultury. Ktoś nawet powiedział: „Masakra”, które zostało w naszej pamięci. Młodzież dyskutowała o manipulacji, jaka miała miejsce nie tylko w czasach komunizmu, ale także nawiązaliśmy do realiów współczesnych.

Polityka, reklama, Internet – z dyskusji wynikało, że wciąż musimy mieć oczy szeroko otwarte. Doceniliśmy potęgę naszego umysłu. Doszliśmy bowiem do wniosku, że ludzie mądrzy potrafią obronić się przed manipulacją. W klasach czwartych uczniowie akurat omawiali „Rok 1984”, więc obejrzany film stanowił doskonały kontekst filmowy do powieści Orwella.

A oto wypowiedzi dwojga uczniów z naszej szkoły na temat obejrzanego tekstu kultury.

Agata Sik (uczennica klasy Ib LO) napisała: „Manipulacja w czasach komunizmu była częstym zabiegiem, głównie w prasie i audycjach radiowych. Możemy to również zauważyć w filmie ,,Ćwiczenia warsztatowe”. Ludzie starsi i młodzież zostali zapytani, co sądzą o dzisiejszej młodzieży? Wiele osób wypowiadało się w sposób negatywny o nowym pokoleniu, a młodzi ludzie wydawali się zmęczeni i niezadowoleni z dotychczasowego życia. Reżyser pokazał, w jaki sposób można dokonać manipulacji (…). Manipulację zauważa się nie tylko w czasach komunizmu, ale również w dzisiejszym świecie. Wszelkiego rodzaju reklamy, spoty reklamowe, plakaty, to wszystko bardzo wpływa na nasz umysł. Idealne światło, pełny makijaż, wybielone zęby, to sprawia, że czujemy niewytłumaczalną potrzebę zakupu danego produktu, mimo iż nawet nie wiemy, ile kosztuje i czy jego działanie jest potwierdzone. My, jako ludzie, jesteśmy bardzo często poddawani manipulacjom, ważne jest jednak, aby mieć swoją własną opinię i patrzeć na wszystko obiektywnie. Trzeba skrupulatnie sprawdzać oferty, robić przemyślane zakupy, uważnie oglądać telewizję, obserwować kampanie polityczne. Manipulację można nawet dostrzec w naszych relacjach z bliskimi. Ważne jest jednak, aby potrafić powiedzieć: nie, mieć własne zdanie i to nim się kierować”.

Dominik Werner (uczeń klasy IIIa LO) w ten sposób wypowiedział się na temat obejrzanego filmu: „ Manipulacja to niezwykła sztuka wykorzystywana od tysięcy lat (…). Stosowana jest w życiu codziennym, czasami nieświadomie, jednakże kiedy potrafimy manipulować ludźmi i wychodzi to nam nad wyraz skutecznie, możemy wiele osiągnąć dzięki tej technice, na przykład w polityce. Dlatego dla mnie polityka to jedna wielka manipulacja i musimy być na nią odporni, by nie dać się nabrać. Idealnie pokazane jest to w filmie ”Ćwiczenia warsztatowe” w reżyserii Marcela Łozińskiego, który przedstawia jedną z wielu „odnóg” manipulacji, którą może stać się sonda uliczna. Jeżeli dziennikarz zapyta np. sto osób , a tylko 15 odpowiedzi satysfakcjonuje portal lub stację telewizyjną, możemy nie usłyszeć wypowiedzi wielu ludzi. Tak działa magia montażu. Moja opinia na ten temat jest taka, że to już nie jest wykorzystanie sprytu, tylko zwykłe oszustwo. Wnioski z tego możemy wyciągnąć takie, że w manipulacji od sensownego wykorzystania za pomocą własnej przebiegłości do kłamstwa i oszustwa niedaleka droga. Musimy uważać i być cały czas czujni, ponieważ nie wiemy, kiedy ktoś będzie chciał akurat nas wykorzystać, by osiągnąć swoje różnorakie cele. Sami też powinniśmy od tego stronić, ponieważ możemy kogoś skrzywdzić tylko po to, by dostać to, czego chcemy”.

Nauczyciele odpowiedzialni za realizację zadań projektowych:

Maria Mitek i Sabina Ziarnik

Co dzisiejsza młodzież myśli

o współczesnych dorosłych?

W grudniu nasza filmowa grupa skupiła się na filmie Marcela Łozińskiego pt. „Ćwiczenia warsztatowe”. Po wcześniejszym obejrzeniu utworu porozmawialiśmy o tym, czym jest manipulacja w mediach, jakie środki można wykorzystać, aby osiągnąć zamierzony efekt i czy takie działania są dopuszczalne, moralne, etyczne. Ten prosty, wydawałoby się, film stawia przed nami trudne pytania… Ale stał się też punktem wyjścia i inspiracją do chwycenia za kamerę.

Postanowiliśmy na wzór reżysera sprzed kilkudziesięciu lat zadać podobne pytanie, tylko tym razem indagowaliśmy dzieci i młodzież w sondzie korytarzowej. Zapytaliśmy, CO DZISIEJSZA MŁODZIEŻ MYŚLI NA TEMAT WSPÓŁCZESNYCH DOROSŁYCH? Trzeba przyznać, iż osoby, które się do tej pory wypowiedziały, zrobiły to bardzo chętnie. Były chyba zdziwione, że ktoś je w ogóle pyta o zdanie.

Potraktujemy ten materiał naprawdę jako ćwiczenia warsztatowe i będziemy się na nim uczyć udźwiękowienia, montażu, kadrowania. Nasza sonda jest w trakcie realizacji – chcemy zapytać jeszcze wiele osób i posłuchać wielu wypowiedzi – ciekawe, co usłyszymy.

Tekst i opieka dydaktyczna: Beata Lipowicz – opiekunka koła “FILMOWY ZAWRÓT GŁOWY”, Szkoła Podstawowa nr 6 im. Lotników Polskich w Pile

Czy ktoś nami

steruje?

Sami stanowimy o sobie czy jesteśmy naprowadzani ?

W zgodzie czy w kontrze z tym, co myślimy ?

„Modne” i „wygodne” czy „tandetne” i „przedpotopowe” ? Pozytywne samopoczucie czy wewnętrzny niepokój ?

Dwa oblicza jednej i tej samej rzeczywistości ukazane w „Ćwiczeniach warsztatowych” Marcelego Łozińskiego stanowią dowód w sprawie manipulacji materiałem filmowym. Niebywałą rolę w tej sprawie odegrał montaż. Wyselekcjonowane i połączone ze sobą wybrane ujęcia filmu oraz przeinaczone fakty, prezentują poglądy i zachowania, odmienne od tych w rzeczywistości.

Dzięki mediom, propaganda oznaczająca działania mające na celu ukształtowanie pożądanych poglądów i postaw w społeczeństwie, zatacza coraz szersze kręgi społeczne, odnosząc sukcesy przede wszystkim w polityce. Realizacja jej celów odbywa się głównie z wykorzystaniem manipulacji oraz kłamstwa. Najczęściej ludzie nie mają świadomości tego, że są “wyrabiani” przez niecnych propagatorów.

Jeżeli ktoś lub coś od nas tego wymaga, to często gotowi jesteśmy założyć „maskę”

i stać się kimś innym z uwagi na to, co wypowiadamy.

Niewielu z nas łączy propagandę z powtarzalnością. A jednak wielokrotne powtarzanie tych samych przekazów powoduje to, że w umyśle odbiorcy na stałe zapisują się wypowiadane treści, które w dalszej konsekwencji stają się bezmyślnie powtarzanymi sloganami. Doskonałym przykładem jest reklama, z którą spotykamy się z różną częstotliwością na niemal każdym kroku.

Młodsza część społeczeństwa coraz częściej w reklamach dopatruje się wzorców oraz wskazówek nt. postępowania. Pod wpływem często pierwszego i złudnego wrażenia wstawia aprobującą ikonkę i przesyła to innym dalej.

TEKST I OPIEKA DYDAKTYCZNA: KRYSTYNA MICHAŁOWSKA, OPIEKUN SZKOLNEJ GRUPY FILMOWEJ FANI KINA I FILMU w CX LO im. Roberta Schumana w Warszawie

Relacja z zajęć filmoznawczych w Liceum Ogólnokształcącym nr 1

im. St. Staszica

w Ostrowcu Świętokrzyskim

Młodzi ludzie podkreślają swoje oddzielenie od „świata dorosłych” najczęściej poprzez ideologię, strój, muzykę, slang, slogan i temu podobne manifestacje. Chcą w ten sposób zaznaczyć swoją inność oraz niezależność od świata ludzi dorosłych. Można powiedzieć, że subkultury młodzieżowe są efektem krystalizacji odrębnej kategorii społecznej, jaką jest sama młodzież.[1]

W klasie 3 i 4 wstępem do dyskusji na temat subkultur młodzieżowych stał się film dokumentalny Piotra Łazarkiewicza „Fala”. Fabularyzowany dokument „Fala” (1986) jest świadectwem epoki, w której rodziły się nowe postawy życiowe. Festiwal muzyki rockowej w Jarocinie poznajemy z punktu widzenia biorącej w nim udziału młodzieży i ówczesnych władz miasta oraz przedstawicieli organizacji społecznych. Dwa punkty widzenia, dwie kompletnie różne wizje świata. Komentarzem do filmu (dzisiaj chętnie używa się słowa: kontekst) stał się tekst piosenki: „My, ukryty w mieście krzyk” rapera Pezeta: „Ludzie kpią z nas zanim zdążą nas poznać/ Biorą nas za przestępców, bo nie widzą w nas dobra….” Subkultury od zawsze były naturalnym wyrazem buntu społeczno- obyczajowego, który na swój sposób wyraża, i wyrażać będzie każde pokolenie młodych ludzi.

W klasie czwartej idealnym podsumowaniem dyskusji na temat subkultur stał się znakomity film Mieczysława Waśkowskiego „Nie zaznasz spokoju”. Bohater filmu – Tolek zwany Biczem – po opuszczeniu więzienia nie zmienił się. Staje na czele bandy gitowców, z którą planuje kolejny skok.

Gitowcy to zjawisko rdzennie polskie, choć występujące wśród gitowców nastawienia, rytuały i systemy wartości nie są obce różnym grupom subkulturowym z innych krajów. Gitowcy nie są jednak po prostu tylko grupą przestępczą. Można mówić raczej o tym, że świat przestępczy dostarcza im inspiracji oraz wzoru dla rytuału i języka. Subkultura gitowców pojawiła się jako odrębne i rozpoznawalne zjawisko na początku lat 70. Stosunkowo najwięcej gitowców rekrutowało się spośród uczniów szkół zawodowych, przyzakładowych. Chcąc podkreślić swoją grupową tożsamość, gitowcy ubierali się w ortalionowe, lekkie kurtki z kołnierzem z włóczkowego ściągacza (tzw. szwedki) oraz spodnie zaprasowane na kant. Znakomicie obraz tego środowiska ( w sposób wręcz naturalistyczny) przedstawił w swoim filmie Mieczysław Waśkowski. Tolek Maliniak (świetna kreacja Krzysztofa Janczara) odnosi „proste” sukcesy, ale nie zauważa, że jego życie to jedna wielka porażka, jeżeli stosuje się wyłącznie prawo pięści. Przegrywa życie – w finale opuszczają go nawet najbardziej zatwardziali przyjaciele, ratując własna skórę, pozbywając się niewygodnej znajomości.

Łącznikiem między „Falą” Łazarkiewicza a … „Nie zaznasz spokoju” Waśkowskiego był film „Jestem zły” Grzegorza Packa – chodziło o podkreślenie, jak bardzo w świadomości społeczeństwa zakorzenione są przekonania dotyczące młodych ludzi. Ponadto w tych filmach dostrzegamy, że cienka granica pomiędzy dobrem a złem może zostać łatwo przekroczona, a bohaterowie wcale nie muszą zdawać sobie z tego sprawy.

Naturalnym porównaniem do filmu Kazimierza Kutza „Sól ziemi czarnej” stał się film Jana Kidawy-Błońskiego „Męskie sprawy”. „Męskie sprawy” to film wyzwolony ze schematów – przede wszystkim pokazuje, że miarą sensu walki jest zwycięstwo i tylko zwycięstwo. „Męskie sprawy” są także filmem o pewnym środowisku ludzi, którym nie obce były sprawy ojczyzny. Ważną rolę odgrywają ludzie młodzi, a nawet dzieci. Gdy w Wigilię jeden z nich – Jasio Ministrant – ginie od ciosu nożem zadanego przez niemieckiego wyrostka, młodzi nieodwołalnie postanawiają wyruszyć do walki, zwłaszcza że w Poznaniu trwa już powstanie. Całą historię poznajemy z perspektywy 10-letniej Gundzi. Gundzia, grana przez Karolinę Czernicką piekielna dziewczynka, typ starej – malutkiej, sprytnej, palącej wszystko, w czym jest choć odrobina nikotyny i ogrywającej bezlitośnie dorosłych w kości, cały czas przewija się przez film, wnosząc pierwiastek humoru, ironii, dystansując się od owych „męskich spraw”.

* * *

Portret zbiorowości – środowiska znajdziemy także w znakomitym serialu Jerzego Gruzy „Wojna domowa”. Główną rolę gra w nim Krzysztof Janczar, który w filmie „Nie zaznasz spokoju” wciela się w rolę Bicza – zupełna zmiana emploi aktorskiego – ale to już historia na kolejny temat lekcji…

koordynator działań edukacyjno-filmowych: Wojciech Szymański, nauczyciel języka polskiego w LO Nr I im. St. Staszica w Ostrowcu Świętokrzyskim

[1]

Uczniowie z Centrum Edukacji Mundurowej na przeglądzie filmów Jerzego Skolimowskiego

10 i 11 maja czyli trzeciego i czwartego dnia Przeglądu Filmów Jerzego Skolimowskiego mieliśmy możliwość zobaczyć dwa filmy: film pt. „Fucha” z 1982 roku oraz film nominowany do Oscara „IO”. Film „Fucha” kręcony w prywatnym domu pana Jerzego z udziałem naturszczyków (oprócz Ironsa), to film ukazujący realia tamtych czasów w Polsce czyli podejmowanie próby zmiany trudnej sytuacji finansowej rodziny poprzez wyjazd jednego z członków rodziny za granicę i nielegalną tam pracę. Przed pokazem filmu „IO” odbyło się spotkanie z Jerzym Skolimowskim i Ewą Piaskowską, którzy opowiedzieli o zmianach, jakie zaszły w ich życiu oraz całej ekipy filmowej pod wpływem kręcenia scen do w/w filmu ; spora część ekipy przeszła na wegetarianizm, a pani Ewa i pan Jerzy znacznie ograniczyli spożycie produktów mięsnych. Opowiedzieli również o tym, co się działo na planie filmowym (od kuchni), dowiedzieliśmy się między innymi o tym, że główną rolę w tym filmie grał nie jeden osiołek ale odgrywało ją sześć osiołków.

Wizyta w Muzeum Getta Warszawskiego

Jednym z najnowszych filmów edukacyjnych Muzeum Getta Warszawskiego jest film trwający niecałe 18 minut a noszący nazwę „Historia getta warszawskiego”; obejrzeliśmy ten film w ramach obchodów 80 rocznicy powstania w getcie warszawskim. Film poprzedziło wprowadzenie dotyczące mniejszości narodowych II RP, zaś po projekcji filmu odbyła się żywa dyskusja na temat obejrzanego filmu; film jest dostępny pod linkiem

https://www.youtube.com/watch?v=8z_Ao0MH9vM&t=4s

Opiekun grupy bierze udział w spotkaniach Żydowskiego Klubu Filmowego prowadzonego przez Michalinę Majewską; gościem majowego spotkania klubu była Marta Chodorowska, która w serialu „Sprawiedliwi” wcieliła się w rolę – Basi, młodej kobiety zaangażowanej w działalność Rady Pomocy Żydom; Pani Marta opowiedziała uczestnikom spotkania o swojej pracy przy realizacji tego serialu, o swoich zainteresowaniach tematyką żydowską; poza tym odpowiedziała na szereg pytań związanych z w/w serialem; podkreśliła, jak bardzo ceni sobie rolę Basi i z jakich względów. Warto przy tej okazji dodać, że Pani Marta podbiła serca publiczności swoją rolą w serialu „Ranczo” i kojarzona jest często z rolami komediowymi.

W ramach comiesięcznych wspólnych wyjść do kina grupa postanowiła, że pójdzie na film, o dziwo, przeznaczony dla najmłodszej widowni – „Mała syrenka”. Świetny musical pod względem wizualnym! W czerwcu kolejna tura wyjścia do kina na ten film; tym razem w 3D.

Tekst i koordynacja działań: Krystyna Michałowska, opiekun szkolnej grupy filmowej FANI KINA I FILMU z ełckiego Centrum Edukacji Mundurowej

„Inspiracje Filmoteką Szkolną” Gala finałowa

XXI Powiatowy Konkurs Filmowy „Inspiracje Filmoteką Szkolną” został realizowany w ramach zadania Edukacja filmowa „Iluzjon” finansowanego ze środków Powiatu Krasnostawskiego. Patronat honorowy objęli: Starosta Krasnostawski – pan Andrzej Leńczuk oraz Przewodniczący Rady Polskiej Federacji DKF – pan Grzegorz Pieńkowski. Organizatorzy konkursu to: Młodzieżowy Dyskusyjny Klub Filmowy „Iluzjon” działający przy II Liceum Ogólnokształcącym im. C. K. Norwida w Krasnymstawie i Krasnostawskim Domu Kultury oraz Powiat Krasnostawski.

W czasie gali finałowej konkursu 25 kwietnia 2023 r. w sali gimnastycznej II LO podsumowano XXI Powiatowy Konkurs Filmowy „Inspiracje Filmoteką Szkolną”. Uczestników uroczystości powitała p. Dorota Mąka – wicedyrektor II LO. Na galę konkursu przybyli, m. in.: p. Teresa Hałas poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, p. Piotr Kotowski – założyciel Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu, przedstawiciel PF DKF, p. Andrzej Leńczuk – starosta krasnostawski, p. Marek Nowosadzki – wicestarosta krasnostawski, p. Jan Mróz – członek Zarządu Powiatu Krasnostawskiego, p. Roman Mrowiński – członek Zarządu Banku Spółdzielczego w Krasnymstawie, p. Janusz Rzepka – przedstawiciel Zarządu Stowarzyszenia „Porozumienie Ziemi Krasnostawskiej”, p. Damian Kozyrski – dyrektor Krasnostawskiego Domu Kultury, p. Edward Kawęcki – wieloletni dyrektor II LO, p. Elżbieta Patyk – dyrektor Powiatowej Biblioteki Publicznej w Krasnymstawie. Na początku uroczystości głos zabrała p. Ewa Magdziarz, która przedstawiła historię Powiatowego Konkursu Filmowego organizowanego przez MDKF „Iluzjon”, przypomniała ważne daty związane z różnorodnymi działaniami filmowymi o charakterze edukacyjnym oraz podziękowała tym wszystkim, którzy w znacznym stopniu przyczynili się do rozwoju MDKF-u. Następnie głos zabrała pani poseł Teresa Hałas, która podziękowała p. Ewie Magdziarz za wytrwałą pracę na rzecz szerzenia edukacji filmowej w środowisku lokalnym i pogratulowała realizacji wielu projektów o charakterze powiatowym i ogólnokrajowym. Pani poseł przekazała również upominki, które będą cennymi nagrodami dla uczniów zaangażowanych w projekty filmowe. Głos zabrał również wicestarosta krasnostawski p. Marek Nowosadzki, który także dziękował p. Ewie Magdziarz za zaangażowanie w realizację projektów MDKF-u oraz życzył dalszych sukcesów. Nawiązał także do początków „Iluzjonu”, podkreślając rolę p. Edwarda Kawęckiego w rozwoju edukacji filmowej w II LO. Następnie starosta Andrzej Leńczuk, wicestarosta Marek Nowosadzki i wicedyrektor II LO Dorota Mąka wręczyli podziękowania sponsorom, jury Powiatowego Konkursu Filmowego oraz nauczycielom – opiekunom. Celem Powiatowego Konkursu Filmowego jest popularyzowanie Filmoteki Szkolnej a także szerzenie kultury filmowej wśród uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych. Uczestnicy XXI edycji konkursu przygotowali prace w trzech kategoriach: praca filmowa/ fotograficzna/fotokast, plakat filmowy oraz scenariusz filmowy. Zaproponowane kategorie spotkały się z dużym zainteresowaniem. W sumie w konkursie wzięło udział 54 uczestników w dwóch grupach wiekowych. Prace nadesłano ze szkół podstawowych z Małochwieja Dużego, z Siennicy Nadolnej, z Rejowca oraz ze szkół podstawowych z Krasnegostawu: nr 1, nr 3, nr 4, a także z I i II LO. Prace zostały wykonane pod kierunkiem nauczycieli – opiekunów: p. Doroty Niemczyckiej, p. Małgorzaty Wit, p. Agnieszki Rybczyńskiej-Manachiewicz, p. p. Magdaleny Nawrockiej, p. Teresy Berbeć, p. Bożeny Mitury, p. Tomasza Praczuka, p. Anny Kosmowskiej, p. Anny Kowalskiej i p. Ewy Magdziarz.

Prace w kategorii film/fotografia/fotokast oceniali: p. Piotr Kotowski – przedstawiciel PF DKF (przewodniczący jury) oraz p. prof. Natasza Ziółkowska-Kurczuk – reżyser i pracownik naukowy UMCS. Plakaty oceniali: p. Tadeusz Kiciński – animator kultury (przewodniczący jury), p. Joanna Szufnara – nauczyciel II LO i p. Wojciech Machejus – pracownik KDK. Skład jury oceniającego scenariusze był następujący: p. Grzegorz Emanuel – aktor, reżyser i opiekun artystyczny letniego projektu „Kręćmy film!” (przewodniczący jury), p. Karol Jachymek – filmoznawca, p. Ilona Kalamon – polonistka, studentka KUL i absolwentka II LO, laureatka XVI edycji Powiatowego Konkursu Filmowego.

I miejsce w kategorii plakat filmowy zajęły Klaudia Żuk ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Krasnymstawie (film „Tango”) oraz Gabriela Hartanowicz z II Liceum Ogólnokształcącego w Krasnymstawie (film „Fotel”). I miejsce w kategorii scenariusz filmowy zajęły uczennica ze Szkoły Podstawowej w Siennicy Nadolnej Nikola Jarosz (scenariusz „Ocknij się”) oraz Gabriela Basińska z II Liceum Ogólnokształcącego w Krasnymstawie (scenariusz „Pustka”). W kategorii praca filmowa/praca fotograficzna/fotokast I miejsce zajęły Magdalena Milewska (film „Cały świat jest jak jeden wielki…”) ze Szkoły Podstawowej w Rejowcu oraz Maria Korkosz (praca fotograficzna „Estetyka świata”) z II Liceum Ogólnokształcącego w Krasnymstawie.

Za organizację konkursu i gali finałowej odpowiedzialna była p. Ewa Magdziarz. W prace organizacyjne włączyli się: p. dyrektor Anna Antyga, p. wicedyrektor Dorota Maka, p. Beata Pasik, p. Katarzyna Smerdel, p. Joanna Szufnara, p. Ewa Żelazko, p. Andrzej Ziarko a także uczniowie Hanna Boratyn, Martyna Chodorowska, Małgorzata Adamczuk, Emilia Barlakowska, Natalia Drygasiewicz, Amelia Michnik, Cyprian Miksza, Amelia Magier, Tomasz Złomańczuk, Paweł Kapuśniak i Bartosz Radomski. Pomocą służyli także p. Damian Kozyrski – dyrektor KDK i p. Wojciech Machejus.

Na zakończenie głos zabrał starosta Andrzej Leńczuk i podziękował p. Ewie Magdziarz oraz p. Piotrowi Kotowskiemu za lata współpracy. Przybliżył także historię DKF-u działającego wiele lat temu przy Krasnostawskim Domu Kultur, w którego tworzenie zaangażował się właśnie p. Piotr Kotowski.

Miłym akcentem kończącym galę finałową konkursu był słodki poczęstunek ufundowany, m. in. przez Zakład Cukierniczo – Piekarniczy „KAWA”.

Powiatowy Konkurs Filmowy realizowany w „Norwidzie” od lat cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem uczniów. Młodzieżowy Dyskusyjny Klub Filmowy i Pracownia Filmoteki Szkolnej inspirują do twórczego działania i rozwijania pasji kolejne roczniki uczniów nie tylko z II LO, ale także z całej Polski.

Zdjęcia: Ewa Żelazko

Kamera: Małgorzata Jóźwiak, Andrzej Szałaj

Tekst: Ewa Magdziarz – opiekun MDKF „Iluzjon”

Sponsorzy konkursu oraz osoby i instytucje wspierające to: Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, Polska Federacja Dyskusyjnych Klubów Filmowych, Fundacja Filmowa Warszawa i Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu, Powiat Krasnostawski, Urząd Miasta Krasnystaw, Stowarzyszenie „Porozumienie Ziemi Krasnostawskiej”, Krasnostawski Dom Kultury, Bank Spółdzielczy w Krasnymstawie, Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Krasnymstawie, Zakład Cukierniczo – Piekarniczy „KAWA”, Dyrektor II Liceum Ogólnokształcącego im. C. K. Norwida, Rada Rodziców II LO oraz sponsor indywidualny pan Marek Nowosadzki.

Eksperyment w filmie – warsztaty filmowe
w Szkole Podstawowej nr 3
w Kołobrzegu

W marcu odbyły się kolejne zajęcia związane ze sztuką filmową. Tym razem zajęliśmy się malowaną animacją eksperymentalną. Na początku lekcji omówiliśmy znaczenie eksperymentu dla rozwoju sztuki malarskiej, literatury czy w ogóle kreacji artystycznej. Następnie podjęliśmy próbę analizy plakatu z filmu „Czerwone i czarne” w reżyserii Witolda Giersza oraz wybranych kadrów przedstawiających torreadora i byka. Uczniowie byli bardzo zaciekawieni, jaką treść przedstawia omawiane dzieło filmowe. Ósmoklasiści z wielkim zainteresowaniem obejrzeli animację, zaś później chętnie wypowiadali się na temat symboliki kontrastowych kolorów wykorzystanych w filmie, starali się zinterpretować jego fabułę. Zwrócili uwagę na ciekawe i inspirujące wykorzystanie konwencji, w której animator sam pokazuje się na ekranie i prowadzi grę z rysowanymi przez siebie postaciami. Następnie młodzi adepci sztuki filmowej, podczas pracy w grupach, wymyślali fabułę oraz bohaterów własnej animowanej historii. Uczniowie podjęli wyzwanie stworzenia animacji dowolną techniką. Niecierpliwie czekamy na efekty ich artystycznej pracy.

Koordynator: Beata Kalota, Szkoła Podstawowa nr 3 im. Marynarzy Polskich w Kołobrzegu

Eksperymenty czyli krótki przegląd filmów, nazwijmy – “awangardowych”

Naszą przygodę z filmem awangardowym rozpoczęliśmy od „Tanga” Zbigniewa Rybczyńskiego – awangardowy film animowany – tak określany jest ten obraz, za który Zbigniew Rybczyński 40 lat temu odebrał Oscara w kategorii: „najlepszy krótkometrażowy film animowany”. Uczniowie zwrócili uwagę na takie środki wyrazu, których zastosowanie nadało filmowi artystyczny kształt, sprawiając, że zaskakuje on swoją forma i nie idzie w sukurs odbiorczym przyzwyczajeniom. Twórca proponuje dzieło różne od tych, do których przywykliśmy, oparte na koncepcie, zaskakujące swą formą, afabularne – ale nie pozbawione znaczeń. Uczniowie skupili uwagę na znaczeniach przenośnych – i możliwych interpretacjach filmu – jak powtarzalność ludzkiego życia; izolacja w świecie, który nas otacza; samotność (ta z wyboru i nie tylko), życie jako „theatrum mundi”.

Z kolei na kolejnych lekcjach (w klasie 2.) – rozmowa dotyczyła także stosowanych w filmie eksperymentów, ale niekoniecznie nadających filmowi charakteru awangardowego. Mowa o filmie: „Kto wrobił królika Rogera” z 1988 roku, który był zapowiedzią wielkiej animowanej rewolucji. Film ten pokazuje świat, w którym „cieleśni” mieszkańcy Los Angeles żyją obok animowanych postaci. Poza występem Boba Hoskinsa (w roli prywatnego detektywa) uwagę przykuwa czarny charakter w wykonaniu Christophera Lloyda – pamiętnego „Doca” z „Powrotów do przyszłości”. Najważniejszym efektem specjalnym nie jest oczywiście animacja ani jakieś nadzwyczajne sekwencje żywej akcji, ale misterna robota, dzięki której połączono te dwa światy.

Pewnego rodzaju eksperymentem była także film z 2011 zatytułowany „Artysta”. Obraz został zrealizowany w konwencji kina niemego i czarno-białego. Oglądając te dwa filmy – uczniowie skupili się na zaletach i wadach prezentowanych obrazów (szczególnie z perspektywy współczesnego widza). Okazało się, że według uczniów technologiczne rewolucje (czy też eksperymenty) nie muszą oznaczać z czasem wykluczenia, a jedynie nowe możliwości rozwoju i rozkoszy (dla widza)

Na koniec dla uczniów „wyrobionych filmowo” (z klasy medialno – filmowej) – zaproponowano podróż do lat 70. – i to w świat czeskiego kina awangardowego. Czesi stworzyli kino niezwykłe, inne od pozostałych narodów. Ich awangardę wyróżniała pogodność, pomysłowość i co najważniejsze prostota połączona z komediowością. Filmy: „Jak utopić doktora Mraczka”, „Jutro wstanę rano i oparzę się herbatą” czy „Szpinak czyni cuda” – stały się punktem wyjścia do ćwiczeń twórczych; „jak napisać najbardziej zaskakujący scenariuszy filmowy”.

Podsumowaniem cyklu lekcji poświęconych eksperymentom oraz filmowi awangardowemu – była projekcja fragmentów filmu „Diabelski wynalazek” – największego sukces w historii czeskiej kinematografii – w 1958 roku film obiegł cały świat, zdobywając szturmem światowe festiwale i miliony widzów w kinach. Animacja lalkowa, rysunkowa, poklatkowa, czy wycinankowa połączona jest tu z grą aktorów. Świat powietrza, który wypełniają majestatyczne balony, pędzące chmury, słońce, latające cuda techniki, uderzające o brzegi morskie fale, zderza się ze światem podwodnych głębin, przecinanym oryginalnymi łodziami podwodnymi, pełnym dziwacznych morskich stworzeń[1]

Lekcję można uzupełnić o materiał:

– Nieudane eksperymenty. Typujemy najgorsze filmy w karierze uznanych filmowców23.12.2021

Dostępny: https://papaya.rocks/pl/opinions/nieudane-eksperymenty-najgorsze-filmy-uznanych-filmowcow

– Wbrew regułom – awangarda w polskim kinie

Dostępny: https://culture.pl/pl/artykul/wbrew-regulom-awangarda-w-polskim-kinie

Tekst: Wojciech Szymański koordynator działań edukacyjno-filmowych; nauczyciel języka polskiego w LO Nr I im. St. Staszica w Ostrowcu Świętokrzyskim

[1] https://www.iluzjon.fn.org.pl/filmy/info/2346/diabelski-wynalazek.html

Marcowy szlak filmowy kadetów LO im. mjr. Władysława Raginisa
w Ełku

Opiekun ełckiej szkolnej grupy filmowej nie zwalniał tempa w poszukiwaniu inspiracji do działań filmowych z grupą. Tym razem wziął udział w spotkaniu z Jerzym Skolimowskim, które odbyło się w warszawskim kinie Atlantic. Przekonał się, że ten człowiek, aktor filmowy i reżyser, producent i scenarzysta, poeta i malarz, obdarzony jest niebywałym poczuciem humoru i do wielu rzeczy – w tym do siebie samego, jak i do tego, co robi – podchodzi z właściwym dla siebie dystansem. Projekcja dwóch filmów: „Na samym dnie” z 1970 roku oraz „IO” z 2022 roku, stanowiła pewnego rodzaju uwieńczenie tego spotkania.

Pięć dni później, Kino Atlantic ponownie stało się miejsce spotkania filmowo-dyskusyjnego. Przedmiotem dyskusji, w której udział wzięli: redaktor Paweł Lisicki, ks. prof. Waldemar Chrostowski oraz dr Tomasz Domański, był temat „Sprawiedliwi – pamięć i prawda”. Wprowadzeniem do dyskusji stała się projekcja filmu „Matusia” w reżyserii Macieja Fijałkowskiego.

W marcu, miało również miejsce, wspólne oglądanie filmów w ramach Konkursu Głównego na O!PLA 2023. Kadetów zafascynowała oprawa muzyczna obejrzanych filmów. Poza tym ujęła ich różnorodność form i metod wykorzystania dostępnych wszystkim środków do tworzenia filmów. Głosowanie na obejrzane filmy odbywało się online poprzez skanowanie kodu QR wyświetlonego na koniec programu.

W ramach lekcji miesiąca członkowie grupy zapoznali się z krótkim filmem animowanym Witolda Giersza ”Czerwone i czarne”. Bezpośrednie malowanie pędzelkiem na taśmie uznali za rzecz niebywałą i godną podkreślenia. Poza tym z pozoru dowcipna gra/zabawa Giersza dwoma kolorami przy trudnej ówcześnie sytuacji w kraju spełniała/odgrywała – zdaniem członków grupy – znaczącą rolę. Symbolicznie odnosiła się przede wszystkim do relacji Gomułka – Wyszyński oraz do prowadzonych przez nich działań. Dotyczyła również dwoistości świata oraz dwoistości natury. Dyskusję dotyczącą symboliki celowo użytych w filmie dwóch kolorów: czerwonego i czarnego, poprzedzili wykonaniem dwóch map myśli, dla każdego koloru z osobna.