Lekcja 31 – W kręgu tradycji romantycznej   Znaczenie romantyzmu dla historii polskiego społeczeństwa i dla kultury polskiej jest ogromne. To bez wątpienia najsilniej oddziałujący na wyobraźnię oraz na zachowania zbiorowe i indywidualne prąd ideowo-artystyczny. Nasza tożsamość wspólnotowa znajduje jeden ze swoich głównych punktów oparcia w sztuce, a zwłaszcza w literaturze romantycznej.   Sceny do

Lekcja 32 – Polacy i żydzi Kultura żydowska w Polsce dawno już przygasła. Sceny do analizy Dworzec Gdański, reż.: Maria Zmarz-Koczanowicz (2007) Jeszcze tylko ten las, reż.: Jan Łomnicki (1991) Przy torze kolejowym, reż.: Andrzej Brzozowski (1963)   Opracowanie: dr Kamila Żyto Choć istnieje Festiwal Kultury Żydowskiej czy teatr żydowski, to jednak, jak pisał Aleksander

Lekcja 33 – Na progu dojrzałości W nawiązywaniu pogłębionego dialogu z młodzieżą szkolną, temat dojrzewania jest jednym z pierwszoplanowych. Cóż może być człowiekowi bliższe od tego, co sam aktualnie przeżywa? A przecież okres dojrzewania w dużej części przypada na lata edukacji szkolnej. Trzeba jednak zdać sobie sprawę z ukrytego w tym rozumowaniu ryzyka. Trudno przecież, będąc podmiotem bardzo ważnego, wielostronnego i dynamicznego procesu,

Lekcja 34 – Na styku kultur  Ponowoczesny świat zdominowała polityka liberalnego multikulturalizmu. Definiuje ją poszanowanie wszelkiej odmienności i życzliwe zainteresowanie reprezentantami innych kultur (o czym świadczy poczytność biografii ludzi o skomplikowanych rodowodach etnicznych i popularność, jaką cieszą się egzotyczne kinematografie).  Sceny do analizy Dolina Issy, reż.: Tadeusz Konwicki (1982) Syberyjska lekcja, reż.: Wojciech Staroń (1998)   Opracowanie: dr Natasza

Lekcja 35 – Człowiek i sztuka  Każdy film o artyście i sztuce mierzy się z fenomenem twórczości artystycznej i dzieła sztuki jako takiego, każdy też próbuje odpowiedzieć na pytanie: dlaczego człowiek zostaje artystą? Gdzie i kiedy rodzi się w nim potrzeba tworzenia? Jakie są źródła fascynacji sztuką? Co sprawia, że stajemy się jej odbiorcami i zagorzałymi wielbicielami?  Sceny do analizy 100 lat

Lekcja 36 – Polska w nowym obyczaju  Tematem płyty jest współczesna polska obyczajowość w filmach fabularnych. Od czasów Wesela Stanisława Wyspiańskiego (1901), które na ekran w genialnej adaptacji przeniósł na ekran Andrzej Wajda w 1973 roku, nasza tradycja i obyczaj znajdowały coraz bardziej interesujące, wnikliwe i często krytyczne interpretacje w literaturze, malarstwie, a później również i w filmie.  Sceny do analizy Wielke rzeczy:

Lekcja 37 – Nowe szaty mitu  Najbardziej rozpowszechnione, a zarazem najprostsze rozumienie mitu definiuje go jako fantastyczną historię z przeszłości prezentującą przygody bogów i bohaterów, jako narracyjną formę bliską baśni. W nieco szerszym ujęciu mit traktowany jest jako przekaz wyrażający światopogląd archaiczny. Przekaz, który organizuje wierzenia religijne, objaśnia otaczający świat, stanowi wyraz zbiorowych emocji, pozostając jednocześnie w ścisłym związku z obrzędem

Lekcja 38 – Akcja, fabuła, widowisko Pojęcia, stanowiące temat przygotowanej w ramach “Filmoteki Szkolnej” prezentacji filmowej, kojarzą się z tym, co w kinie najbardziej atrakcyjne i nośne – z wielopoziomowym dynamizmem, z działaniem i ruchem, z wizualną odkrywczością, z opowiadaniem intrygujących historii, z brakiem granic w wizualizowaniu wyobraźni. Szczególnie we współczesnym kinie, ufundowanym w dużej mierze na osiągnięciach Stevena Spielberga i George’a Lucasa skojarzenia te wydają się kluczowe.

Lekcja 39 – Eksperymenty Eksperyment w sztuce to zjawisko niezwykle konstruktywne. Jest on jednym z podstawowych czynników decydujących o jej rozwoju. Jako domena awangardy, bywa jednak często niedoceniany i nierozumiany przez odbiorcę.    Filmy (emisja 6-19.03.2023)   Elementarz, reż. Wojciech Wiszniewski (1976) Czerwone i Czarne, reż. Witold Giersz (1963)   Webinarium (2.03.2023)   Webinarium o kinie eksperymentalnym, prowadzenie: Anna

Lekcja 40 – Człowiek ogołocony  Zdaniem wielu współczesnych filozofów, teoretyków literatury i kultury, narracyjność jest “tym czymś”, co nadaje życiu jego ludzki wymiar.  Sceny do analizy Cicha przystań, reż.: Mariusz Malec (1995) W zawieszeniu, reż.: Waldemar Krzystek (1986)   Opracowanie: dr Monika Maszewska-Łupiniak  Życie jest niczym innym, jak formą opowieści, konstruowaną dla siebie i innych[1]. Odwieczna potrzeba