Lekcja 21 – Kino o kinie   “Kino o kinie” to formuła, która skrótowo ujmuje problematykę autotematyzmu sztuki filmowej. Odnosi się do tych filmów, które wprost lub za pomocą metafory opowiadają o filmowym medium, ukazują powstawanie dzieła filmowego, zdradzają mechanizmy budowania filmowej fikcji, często są określane mianem “filmu o filmie”. Sceny do analizy Amator, reż.: Krzysztof Kieślowski (1979)

Lekcja 22 – Gry filmowe Gry filmowe to przejaw tendencji, która pojawiła się w kinie polskim w latach 80. i związana była z nurtem zwanym postmodernizmem, który, jak twierdzi wielu teoretyków, jest symptomem głębokiego kryzysu końca epoki. Sceny do analizy Deja Vu, reż.: Juliusz Machulski (1989) Wyjście na jaw robotników kina z fabryki snów, reż.: Michał J. Dudziewicz (1995)

Lekcja 23 – Malarskie Inspiracje Inspiracje filmu malarstwem stanowią niezwykle interesujący przykład korespondencji sztuki filmowej ze sztukami tradycyjnymi. Film jest zasadniczo sztuką adaptacji; adaptacja jest podstawową techniką twórczą kina. W przypadku malarstwa symbioza ta zaznacza się szczególnie wyraźnie. Malarstwo i inne formy plastyczne oraz filmy to przecież obrazy.   Sceny do analizy Brzezina, reż.: Andrzej Wajda (1970)

Lekcja 24 – Nowa estetyka We współczesnej kulturze audiowizualnej większą niż wcześniej rolę odgrywają techniki odżegnujące się od prostej rejestracji rzeczywistości inscenizowanej przed kamerą. Zjawisko to przejawia się, oczywiście, w coraz częstszym wykorzystaniu cyfrowych symulacji, kreujących obrazy niemożliwe do zrealizowania w tradycyjny sposób, ale oznacza także – na bardziej uogólnionym poziomie obserwacji – wzrost znaczenia produkcji animowanych

Lekcja 25 – Esej filmowy Wspólnym mianownikiem zamieszczonych na płycie filmów jest wykorzystany w nich nietypowy, rzadko spotykany rodzaj narracji. Oznacza to, że w toku ich analizy nacisk powinien być położony – w pierwszej kolejności – na aspekt formalny.   Sceny do analizy Iluminacja, reż.: Krzysztof Zanussi (1972) Prekursor, reż.: Grzegorz Królikiewicz (1988)   Opracowanie: dr Konrad Klejsa

Lekcja 26 – Kim jestem Pytanie “kim jestem?” związane jest z koncepcją tożsamości człowieka. Pojęcie tożsamości jest kategorią psychologiczno-filozoficzną, określającą podmiotową świadomość bycia i bycia w świecie. Sceny do analizy Gadające głowy, reż.: Krzysztof Kieślowski (1980) Zmruż oczy, reż.: Andrzej Jakimowski (2003)   Opracowanie: dr Monika Maszewska-Łupiniak Wieloznaczność i kontrowersje związane z tym terminem mają swoje źródło w różnej interpretacji istoty

Lekcja 27 – Równość, różność, demokracja  Równość, różność, demokracja – trzy pojęcia, które od wieków ludzkość stara się bardziej intuicyjnie bądź bardziej naukowo poznać i zdefiniować. Skąd ta potrzeba? Ponieważ oznaczają one fundamentalne wolności, prawa i obowiązki człowieka w społeczeństwie i w kulturze. Sceny do analizy Sztandar, reż.: Mirosław Kijowicz (1965) Śmierć prezydenta, reż.: Jerzy Kawalerowicz (1977) Opracowanie: mgr

Lekcja 28 – W społeczeństwie Jak piszą Joseph M. Bogus i Dennis W. Petrie „Żadna sztuka nie może istnieć w próżni. Im bardziej jest popularna i im szerzej oddziałuje na różne kręgi populacji tym bliżej związana jest ze społecznymi wartościami, obyczajami i instytucjami odbiorców tej sztuki”.  Sceny do analizy Ballada o kozie, reż.: Bartek Konopka (2003) Ssaki, reż.: Roman

Lekcja 29 – Obcy i swój Żyjemy w dobie liberalnego multikulturalizmu. W świecie, z którego wyrugowana została Obcość. Liberalny projekt asymilacji Obcości, wypracowany w rozwiniętych krajach Zachodu, ufundowany został na przekonaniu, iż wszelkie przejawy Obcości (religijne, etniczne, rasowe, seksualne) mają charakter wyłącznie kulturowy, toteż mogą być usunięte w procesie socjalizacji. Obcy są produktami określonej kultury. W globalizującym się świecie za sprawą

Lekcja 30 – Wobec totalitaryzmu  Systemy totalitarne są przedmiotem badań historyków, socjologów, kulturoznawców. Odkrywa się mechanizmy ich powstawania i upadku. Opisywane jest zniewolone społeczeństwo, kultura i sztuka podporządkowane idei, wreszcie władza – jej sposób działania i język, którym operuje. Sceny do analizy Kornblumenblau, reż.: Leszek Wosiewicz (1988) Niedzielne igraszki, reż.: Robert Gliński (1983)   Opracowanie: dr